op platt

Hüüt nehm ik mi maal de Tied mien ganzen To-Do-Listen aftowarken. Ik heff mi dat bannig dull vörnommen. Alle Termine heff ik afsegt, hebb mien schittige Klamotten antrecht. Allens is bereit, mien Liste liggt op'n Tisch, dorneven en Stift to'n afhacken.
Ik bün also kumpleet utstattet um anzufangen. Ik sitt an'n Tisch un kiek de Liste an un dat is ne bannig lang Liste, seg ik Ehnen.
Eerstmaal mutt ik wat eeten, mit leddigen Magen kunn jo keener warken. Ik sett Water för de Tuffukken op un sett mi wedder an'n Tisch, den Herd im Blick. Se weten jo, wo schnell so Tuffukkenwater över kooken deit.
Goot de Tuffukken bruken so bummelig 20 Minuten to'n kooken, düsse Tied kunn ik mi nich bewegen, mutt jo oppassen.
Nu sünd se feddig, mutt noch pellen un braden un nah de Eeten mutt ik spölen. Dat nimmt de ganz Tied in Anspröök, dat seg ik Ehnen.
Ik mutt eerstmaal verpuusten, heff jo ook mien freen Dag. En kleenes Nickerchen un schon is Koffietied.
Ik schriev glieks ''Koffie un Koken'' op mien Zettel, dormit ik hüüt noch wat afhacken kunn.

Liebe Frau Julie, heute hab ik mal versucht Ihre schöne Geschichte op Platt in mein eigenes niederländisches Dialekt - das ich gerne spreche und schreibe - zu ñbersetzen. Folgendes kam dabei heraus:

Vandage nem ik mi-j de tied mienen hele To-Do lieste af te warken. Ik heb mi-j dat al heel vake veur-enommen. Alle afspraken heb ik af-ezegd, heb mi-j olde klamotten an-etrokken. Alles is klaor, miene lieste lig op taofel, daornaost een potlood um af te vinken.
Ik bunne dus goed veurbereid um te können beginnen. Ik zit an taofel en bekiek mi-j de lieste en dat is een heel lange lieste, dat kan ik ow verzekeren.
Eerst mo’k wat aeten, met een leuge mage kan gin mense warken. Ik zet water veur de eerpels op en zette mi-j weer an taofel met ’t zicht op de kachel. I-j wet jo hoe vlot eerpelwater kaokt!
Goed, de eerpels hebt zo’n twintig minuten neudig um te kaoken, in dizze tied kan ik mi-j niet bewaegen: ik mot jo opassen.
Now bunt ze klaor, ik mot ze nog schellen en braoden en nao ’t aeten mo’k afwassen. Dat duurt een hele hötte, dat zeg ik owluu.
Ik mot eerst effen uutblaozen, hebbe jo ook mienen vri-jen dag. Een klein middagsläöpken en gauw is ‘t dan al weer koffietied.
Ik schrieve metene “Koffie en kaoken” op mien briefken, zodat ik vandage nog wat afvinken kan.

mit herzlichem Gruß, T.