op platt

Kennen Se dat groote Maleschen vör luter Langewiel to gor nichs mehr to kummen?
De To-Do-Liste, wo sik dat hüt'tu'dach schimpen deit, is bannig lang.
Mien Mudder schrifft jo ook allens op, avers ahn de ganzen Dummtüch wo Stickers un so een Kraam. Man bi uns to Huus heit dat noch eenfach Zeddel un nich halvig engelsch, halvig düütsch To-Do-Liste.
Mien Zeddel is also vull schreven mit all dem Gedöns, dat ik noch maken mutt. Allens is parot um erledigt to warrn. Ik sitt rüm un mi is so langwielig. Ik kiek de Wand an un mi is so langwielig.
Ik heff gor keene Tied um wat to maaken, man ik bün so dormit beschäftigt Langewiel to hebben, dor kumm ik doch to gor nichs mehr.

Jümmers wenn ik inne Stadt bün heff ik bannig en Maleschen.
Ik stah anner Straat un en Auto nah dem annern führt an mi vörbi. Un wenn ik mol glöven do, dat ik just röver kunn, kummt ut de Feern en nieges Auto anrast un ik kumm all wedder nich röver.
Ik stah nu also anner Straat un kumm nich röver, da hör ik een Sttimm neven mi. Ik kiek to Siet röver un dor stah en olde Mann. He kiek mi an as wär ik en lüütsche Göör un segt to mi: „Nu gahn wi beede över de Straat, nee?“ Ik kiek em an un nick.
Dann gahn wi tosaam över de Straat. Anner annern Siet vun de Sttraat kiek he mi an, grient tofreden, winkt mi to un geiht weg.
Ik wink torüch un överlegt, of ik em torüch holln shall un em frogen shall, of he nich bi mi blieven wull un as mien ''över de Straat Begleiter'' warken wull.

All Lüüd sünd krank. Lopen Nees överall woneem du kieken deist en Hoosten, Snöven un Blarren. Nu hett dat di dat ook faatkriegt un du mutt to en Doktor hin. Du büst grad in de Töövstuuv rin, hest de Lüüd begröt un ne nuschelige Antwoort trüch kregt, dor geiht di dat just nich mehr so schietig. Du büst noch all krank, avers du feulst di nich so. Wat shall man dor maaken? Mutt dem Doktor halt vertellen, wo di dat vör en poor Minuten gung. Denn wenn du ut de Arztpraxis rut büst, geiht di dat all wedder schietig.